Büyükbabalarin Kendi Oyunları ile Günümüzdeki Çocuk Oyunlarına İlişkin Görüşleri
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Öz
Bu çalışmanın amacı, büyükbabaların kendi çocukluklarında oynanan oyunlar ile günümüzdeki çocuk oyunları hakkındaki görüşlerini belirlemektir. Araştırma nitel yöntemlerden olgu bilim deseninde yapılmıştır. Bu bağlamda, kartopu örneklem yöntemiyle Muş ili Kale Mahallesinde ikamet eden 15 büyükbaba ile görüşme yapılmıştır. Araştırmada yarı yapılandırılmış görüşme tekniği kullanılmıştır. Elde edilen veriler betimsel analiz yöntemiyle analiz edilmiştir. Araştırma sonucunda büyükbabaların kendi çocukluklarında oynanan oyunlar ile günümüz çocuklarının oynadıkları oyunların farklılaştığı görülmüştür. Büyükbabaların çocukluklarında birlikteliğin öne çıktığı, doğal malzemelerle kendi oyun araçlarını yaparak oynadıkları oyunlar ön planda olduğu bulunmuştur. Günümüz çocuklarının oynadıkları oyunların ise bireysel ve pasif olduğu, iletişim kurmadıkları ve teknoloji ağırlıklı oyunları tercih ettikleri büyükbabalar tarafından gözlemlenmiştir.
Anahtar Kelimeler: Oyun, çocuk oyunları, geleneksel oyunlar
Downloads
Article Details
- Authors retain copyright and grant the journal right of first publication with the work simultaneously licensed under a Creative Commons Attribution License that allows others to share the work with an acknowledgement of the work's authorship and initial publication in this journal.
- Authors are able to enter into separate, additional contractual arrangements for the non-exclusive distribution of the journal's published version of the work (e.g., post it to an institutional repository or publish it in a book), with an acknowledgement of its initial publication in this journal.
- Authors are permitted and encouraged to post their work online (e.g., in institutional repositories or on their website) prior to and during the submission process, as it can lead to productive exchanges, as well as earlier and greater citation of published work (See The Effect of Open Access).
References
Başal, H. A. (2007). Geçmiş yıllarda Türkiye’de çocuklar tarafından oynanan çocuk oyunları. Uludağ Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, 243-266
Bee, H. & Boyd, D. (2009). Çocuk gelişim psikolojisi. (O. Gündüz, Çev.). İstanbul: Kaknüs
Berk, L. E. (2013). Çocuk gelişimi. (A. Dönmez, Çev.). Ankara: İmge.
Cleland, V., Crawford, D., Baur, L. A., Hume, C., Tımperio, A. & Salmon, J. (2008). A prospective examination of children's time spent outdoors, objectively measured physical activity and overweight, children's time outdoors, activity and overweight. International Journal of Obesity, 32, 1685- 1693.
Clements, R. (2004). An investigation of the status of outdoor play. Contemporary Issues in Early Childhood, 5(1), 68-80.
Karsten, L. (2005). It all used to be better? different generations on continuity and change in urban children’s daily use of space. Children’s Geographies, 3(3), 275- 290.
Kutluca, T. (2014). Veri toplama yöntemleri. S. B. Demir (Ed.), Eğitim araştırmaları (s.193-213). Ankara: Eğiten Kitap.
Merrıam, S.B. (2013). Nitel araştırma desen ve uygulama için bir rehber. (S.Turan, Çev.Ed.).Ankara: Nobel.
Pilten,P. ve Pilten, G. (2013). Okul çağı çocuklarının oyun kavramına ilişkin algılarının ve oyun tercihlerinin değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.9(2),15-31.
Onur, B. ve Güney, N. (2004).Türkiye’de çocuk oyunları: Araştırmalar. Ankara: Kök.
Onur, B., Çok, F.,Artar, M.,Şener,T. ve Türkan Bağlı,M. (2004). Kentlerdeki açık alanlarda çocuk oyunları: Ankara örneği. Ankara Üniversitesi Çocuk KültürüAraştırma ve Uygulama Merkezi Yayınları.17-31.
Öztürk, M. ( 2001). Çocuk oyunla gelişir. Zoom Dergisi, 28-31.
Sherwood, A.S. SARA. (2009). Play: a study of preservice teachers’ beliefs about a complex element of early childhood education, Doctor of Philosophy, Unpublished doctoral dissertation. The University of Texas at Austin, May
Tandy, C. (1999). Children's diminishing play space: a study of ıntergenerational change in children's use of their neighborhoods. Australian Geographical Studies, 37(2), 154-164.
Tuğrul, B., Ertürk, H. G., Özen Altınkaynak, Ş. ve Güneş, G. (2014). Oyunun üç kuşaktaki değişimi. The Journal Academic Social Science Studies.27, (1), 1-16.
Tüzün, Ü. (2002). Gelişen iletişim araçlarının çocuk ve gençlerin etkileşimi üzerine etkisi. Düşünen adam. 15(1),46-50.
Yavuzer, H. (2003). Doğal Harika Bir Tedavi: Oyun. Evde ve Okulda Mutlu Çocuk Yetiştirmenin Temelleri. (4. Baskı). İstanbul: Çocuk ve Aile Kitapları
Yıldırım, A. & Şimşek, H. (2008). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin.